Week 4

Op dinsdag ochtend ben ik weer naar placement geweest en hadden de kinderen wederom toetsen. In de middag ben ik voor de laatste keer naar de Marumba market geweest. Toen ik daar rond liep hoorde ik ineens keer kinderstemmetjes achter me die teacher, teacher riepen. Het waren een paar jongetjes uit m'n klas die heel driftig naar me aan het zwaaien en roepen waren. Ik vond het echt lief om te zien hoe enthousiast ze om mijn aandacht vroegen maar ook wel gek dat zij leven en misschien wel werken op een plek waar ik op dat moment naartoe ging als een soort van toeristische uitje. Het was wel een momentje van besef hoe verschillend hun leven en mijn leven is. Daarna zijn de we naar town geweest om daar in een cafeetje beetje te chillen.

Op woensdag hadden de kinderen gymles en daarna zouden ze eigenlijk een test hebben. De leraar was echter nergens te bekennen. Eerst werd er gezegd dat ie later kwam, vervolgens hoorde we dat hij ziek was en helemaal niet zou komen. Aangezien we de testen niet hadden moesten we maar beetje improviseren met lesgeven wat best moeilijk was aangezien we totaal onvoorbereid waren en de kinderen helemaal geen zin hadden in les aangezien ze zich op een toets hadden ingesteld. Aan het einde van de ochtend kwam ineens de docent rustig binnenwandelen en hij voelde ook totaal niet de behoefte om aan ons uit te leggen waarom hij er de gehele ochtend niet geweest was. De kinderen en andere docenten vonden het echter allemaal doodnormaal dat hij gewoon vijf uur te laat was. Lekker op z'n Afrikaans dus.

In de middag ben ik voor wederom de laatste keer naar de Mukuni market geweest om wat souveniertjes en dingetjes te kopen. Je moet echt stevig onderhandelen om een redelijke prijs te krijgen aangezien ze echt torenhoog beginnen. Ook hebben ze allemaal mooie praatjes dat ze voor mij speciaal een vrijwilligersprijs, een local price of zelfs een sunset prijs hebben. Die is overigens allemaal het zelfde en nog steeds veels te hoog. Uiteindelijk had ik best goed onderhandeld vond ik zelf, alleen je hebt vaak nog steeds geen idee of je een goede prijs hebt of niet.

In de avond zijn we met bijna het hele huis uiteten geweest bij café Zambezi. Het eten was echt verrassend lekker en het was een gezellige avond.

Op donderdag moesten ik en de andere vrijwilliger van dezelfde klas de hele ochtend lesgeven. We hebben ze Wiskunde en Engels lesgegeven en het ging best goed. Aan het eind van de ochtend begrepen de meeste kinderen wel enigszins waar het overging en dat is al een mooie score in het Afrikaanse onderwijs. Aan het einde van de ochtend kwamen de kinderen erachter dat het bijna onze laatste dag was en dat vonden ze wel jammer. Ze zeiden dat ik moest blijven en en vroegen wanneer ik weer terug zou komen. Dan moet je dus zeggen dat je waarschijnlijk niet terug komt en dat vond ik toch wel sneu om te zeggen als je dan die teleurgestelde gezichtjes ziet. We hebben daarna alvast een klassenfoto gemaakt.

In de middag ben ik met een paar naar hotel Avani geweest om lekker van de zon te genieten en de laatste sunset bij het Royal Livingstone hotel bekeken.

Op vrijdag zouden de kinderen alleen nog maar een test hebben en daarna vrij hebben maar toen we op school aankwamen waren er geen kinderen, geen leraren en de school was zo goed als dicht. Een paar kinderen stonden buiten te wachten en zeiden dat de school vandaag schijnbaar dicht was. We zijn voor de laatste keer nog even naar onze klas gelopen en hebben een afscheidsboodschap achter gelaten op het bord. Toen we naar buiten liepen kwamen we onze leraar tegen en vertelde dat er een meeting was van een heleboel scholen uit de buurt. Het bleef een beetje onduidelijk en had ook niet echt het idee dat hij het zelf precies wist wat voor meeting het dan was. We hebben afscheid van hem genomen en zijn toen voor de laatste keer het lange stuk terug gaan lopen. Het was wel echt jammer dat we de kinderen niet meer gezien hebben maar gelukkig hadden we de dag van te voren al zo goed als afscheid genomen. We hadden lolly's voor de kinderen meegenomen aangezien ze daar echt dol op zijn en die hebben we onderweg naar huis maar uitgedeeld. Die kinderen waren er ook heel blij mee en op een gegeven moment kwamen er zo'n twintig kinderen achter ons aangerend voor een lolly.

In de middag was dan toch het moment aangebroken dat ik mijn koffer in moest pakken. Een van mijn kamergenootjes was een echte sloddervos waardoor er niet echt overzicht was dus het was nog een zoektocht om alles bij elkaar te krijgen.

Daarna ben ik voor de laatste keer naar de stad geweest met de mensen met wie ik het meest omging om nog even een afscheidsdrankje te drinken. In de avond zijn we voor de laatst keer uitgeweest en het was een hele leuke laatste avond!

De volgende ochtend zouden we worden weggebracht door een taxi, geregeld door het guesthouse, maar die was weer eens op zijn Afrikaans te laat dus uiteindelijk zijn we weggebracht door Rebeccah, de eigenaresse van het guesthouse. Het afscheid was wel een beetje moeilijk. Bijna heel het huis had samen met mij en mijn kamergenootje die precies dezelfde vluchten als mij had gewacht om ons uit te zwaaien. Zij was heel emotioneel waardoor er bij iedereen tranen in de ogen ontstonden. Ook was het gek om afscheid te nemen van mensen die je in vier weken toch heel goed hebt leren kennen. Daarnaast was ik de eerste van de groep met wie ik het meeste optrok die vertrok waardoor het ook best vreemd is dat ik weg ga en de rest met elkaar overblijft.

Toen we op het vliegveld binnenkwamen en wilde inchecken bleek al direct dat er iets niet klopte. We konden alleen maar voor de eerst vlucht naar Johannesburg inchecken en ze zeiden dat we onze koffer ook daar maar moesten ophalen. In Johannesburg bleek dat de vlucht naar München gecanceld was. We konden op kosten van de vliegtuigmaatschappij in een hotel in de buurt van het vliegveld verblijven en moesten de volgende dag om 5 uur s'ochtends weer op het vliegveld zijn en gelukkig vertrok het vliegtuig ook daadwerkelijk een paar uur later. Toen we op München waren, moesten we een vlucht vinden naar Düsseldorf en het was nog even stress of gisteren nog lukte, maar uiteindelijk kwamen we rond kwart voor 11 met koffer en al de ontvangstruimte ingelopen waar pap, mam en Iris al stonden wachten.

Ondertussen ben ik weer thuis en kan ik terug kijken op een geweldige maand vol met onvergetelijke herinneringen en momenten waar ik nog vaak aan zal terug denken. Afrika is een supermooi continent en ik zou graag over een paar jaar nog eens naar Afrika willen om andere landen te bezoeken. De aannames die ik van te voren had over Afrika klopte gedeeltelijk maar sommige dingen ook niet. Zo is er veel armoede, weten mensen ook dat ze arm zijn en moet er echt wat aan gebeuren. De ontwikkeling gaat echter tergend langzaam omdat de Afrikaanse cultuur nou eenmaal niet de drive en vaak ook niet de mogelijkheden heeft die de westerse landen wel bezitten. Aan de andere kant zijn de mensen die er wonen er trots op dat ze in Afrika wonen en moeten we onze maatstaven van een 'goed leven' niet naast het Afrikaanse leven willen leggen. Het zijn tegenpolen van elkaar wat betreft cultuur, natuur, toekomstvisie en ga zo maar door waardoor ze niet met elkaar te vergelijken zijn.

Dankjewel iedereen voor alle leuke en lieve reacties en berichtjes en voor het volgen van mijn reis(verhaal)!

Esmee

Week 3

Op woensdag begon de soort van toetsweek op de school. Omdat er geen kopieermachines zijn moet de toets op het bord geschreven worden. Aangezien niet alle vragen op het bord paste moest in een klein lokaaltje ernaast de andere vragen opgeschreven worden. Dat werd een grote chaos. De kinderen renden allemaal tegelijkertijd het kleine lokaaltje in met hun stoel om de vragen te lezen en te beantwoorden en het moest allemaal zo snel als mogelijk was. Ook zaten ze gewoon te praten en schreeuwen tegen elkaar. Op deze manier maken wij in Nederland geen toetsen of tentamens dus ik en de andere vrijwilliger stonden met open mond toe te kijken.

Vervolgens moesten we alles weer uitvegen om de volgende toets op het bord te schrijven. Dit keer probeerde we de boel wat meer gestructureerd aan te pakken maar Afrika is nou eenmaal niet zo, dus dat was een onmogelijke opgave.

In de middag hebben we alle toetsen, 120 totaal nagekeken. Veel kinderen hadden er zoals al wel verwacht, gezien de manier van lesgeven, helemaal niets van begrepen maar gelukkig zaten er ook een paar bij die duidelijk wel potentie hebben.

In de avond zijn we naar de Victoria falls geweest omdat het volle maan was. Het was echt super mooi om de falls in de nacht te zien en er was ook een regenboog die ontstaat doordat het volle maan is. Het gaf wel echt een bijzonder effect, een regenboog in de nacht. Daarna zijn we nog even wat in een cafeetje gaan drinken.

Donderdag was wel een relaxed dagje. In de ochtend weer naar placement om de kinderen toetsen te laten maken. De teacher heeft intussen besloten dat we het wel zonder hem kunnen dus die is de hele tijd in geen wegen of velden te bekennen. In de middag heb ik nog wat toetsen nagekeken en daarna lekker gechilld.

Vrijdag hadden de kinderen een test over tonga, dat is de taal die ze hier spreken, dus daar konden we niet echt bij helpen. We hebben wat administratief werk gedaan zoals toetsen nakijken en de scores invullen op een zelf gemaakt formulier. In de middag ben ik met een aantal naar Avani hotel geweest om wat te drinken en in de zon te liggen en daarna de zonsondergang bij Royal Livingstone bekeken. Daarna zijn we in de stad wat gaan eten.

In het weekend ben ik op safari geweest in Botswana. We waren met 11 mensen van het guesthouse dus dat was een flinke groep. We werden op zaterdag heel vroeg opgehaald bij het guesthouse om naar Botswana te gaan. Om de grens tussen Botswana en Zambia te kruisen moet je met een klein bootje de rivier over. Toen we aan de andere kant stonden moesten we eerst onze voeten in een bak met ontsmettingsmiddel doen omdat ze er heilig van overtuigd zijn dat er dan geen ziektes het land binnen komen. Wij vonden het allemaal behoorlijk onzin aangezien je wel bijvoorbeeld eten mee mocht nemen en je ook gewoon weer terug mocht lopen op de grond waar mensen liepen die nog niet ontsmet waren. Maar goed, we hebben maar braaf gedaan wat ze vroegen. Toen we bij Chobe, het nationale park, aankwamen gingen we eerst met een bootje de rivier op. We hebben echt heel veel wilde dieren daar gezien zoals nijlpaarden, krokodillen, olifanten die in het water liepen en een heleboel vogels. We konden ze van heel dichtbij bekijken en de krokodillen zwommen echt op een meter afstand van de boot.

Daarna zijn we in een open jeep het park in gegaan. We hebben toen ook echt heel veel dieren gezien. Voornamelijk heel veel olifanten, en ook veel baby olifantjes. Ze liepen echt vlak langs de open auto heen en als je je arm zou uitsteken zou je ze gewoon echt kunnen aanraken.

Ook waren er veel giraffen in het park, heel veel impala's en buffalo's. Aan het einde van de dag worden de echt roofdieren zoals leeuwen actief. Toen het schemerig werd gingen we dan ook op zoek naar de leeuwen. Uiteindelijk hadden we en groepje vrouwenleeuwen gevonden. Ze zijn wel echt moeilijk te herkennen omdat hun vacht heel goed in de omgeving past. Het was leuk om te zien maar ook wel bijzonder dat je in een open kar een paar meter van een gevaarlijk roofdier af zit. Toen het donkerder werd moesten we opschieten om op tijd bij het kamp te zijn voor de overnachting aangezien als het daar eenmaal donker is, je als mens echt niets meer kan zien en de roofdieren dan actief worden. We reden heel hard in de jeep en je moest je ook echt goed vasthouden om er niet uit te vallen door dat je over veel zand, rotsen, kuilen of wat struikgewas rijdt. Toen ik op gegeven moment even op de snelheidsmeter keek reden we meer dan 60 km/h. We kwamen uiteindelijk een paar minuten voor het echt donker was aan bij het kamp.

Het kamp was midden in het park zonder een hek of iets dergelijks dat ons afsloot van de rest van het park. Er was een kampvuur gemaakt en we sliepen met z'n 3en in kleine tenten. De wc was een gat in de grond met een doek eroverheen om nog wat privacy te hebben en om de geur voor roofdieren te verminderen. We hebben daar gegeten, nog wat aan het kampvuur gezeten en zijn daarna gaan slapen. Het was een best wel bizarre maar hele leuke ervaring om gewoon tussen de wilde dieren te slapen. Je hoorde de hele tijd geluiden om je heen en af en toe een brul van een leeuw. Van te voren werd ook gezegd dat als je midden in de nacht je tent uit moest om bijvoorbeeld naar de wc te gaan je eerst de omgeving met een zaklamp moest checken voor wilde dieren en altijd met z'n tweeën moest gaan zodat de andere constant de omgeving in de gaten kon houden. De leeuwen gaan schijnbaar soms ook wel eens aan het kampvuur liggen omdat het daar lekker warm is (afstand tussen tent en kampvuur was 10meter) maar dat was bij ons niet gebeurd.

De volgende dag zijn we weer heel vroeg vertrokken om nog meer dieren te spotten. We hadden al veel dieren gezien de vorige dag en zondag weer maar bij toeval kwamen we zondag ook een hyena tegen. Hij sloop echt van struik naar struik en je kon hem echt niet horen. Het is wel echt een mooi beest om te zien en moeilijk voor te stellen dat het gevaarlijk kan zijn.

Het was dus echt een heel gaaf weekend!

Vandaag ben ik weer naar placement geweest. Ze hadden reading test. Het hield in dat ze één voor één een stukje moesten voorlezen in het Engels en wij moesten ze beoordelen met een cijfer tussen 0-30. Het was best leuk om te doen omdat je de kinderen een keer individueel ziet. Sommige kinderen konden gewoon echt niet lezen en sommige kinderen konden juist heel vloeiend lezen met juiste punctualiteit.

Aan het einde van alle toetsen worden de scores waarschijnlijk bij elkaar opgeteld en wordt er gekeken wie er door kan stromen naar de volgende klas en wie niet. Hoe het er nu voor staat kan echt maximaal een 1/4 doorstromen naar de volgende klas wat betekent dat 45 kinderen niet voldoen aan de eisen van de school die vanuit ons perspectief al heel laag zijn.

In de middag ben ik naar de construction side geweest. Het is een project waarbij een soort praktijk school gemaakt wordt om kinderen een vak te leren om daar geld mee te verdienen. Het is een initiatief van de eigenaren van het guesthouse en ik vind het wel een goed idee. Vandaag waren ze bezig met de vloer te leggen dus we moesten handmatig zand, stenen, cement en water mixen om op de vloer te storten. Het was een intensief klusje in de brandende zon.

Ondertussen ben ik in mijn laatste week beland en gaat het aftellen (helaas) beginnen. Ik vind het leuk om iedereen in Nederland weer te zien maar vind het ook wel echt jammer dat ik afscheid moet gaan nemen van de kindjes van de school, de mensen met wie ik veel om ga in het guesthouse en de relaxed- en vriendelijkheid van de Afrikaanse cultuur.

Esmee.

Week 2

Maandag ben ik weer naar mijn placement geweest. De teacher was er aan het begin niet dus dat was een beetje improviseren maar uiteindelijk liep het allemaal wel.

In de middag zijn we naar de Malota community school geweest. Het was de school van iemand die ik ken uit Nederland die daar vrijwilligerswerk had gedaan en daar ook had geholpen de school op te bouwen door een aantal lokalen te schilderen. Een ander vrijwilliger die er nu zit kende ook iemand die op die school vrijwilligerswerk had gedaan en lokalen had gebouwd dus we waren er met een groepje naartoe gegaan om wat foto's te maken. Het was in een van de armste buurten die ik gezien had zover. De meeste huizen waren gebouwd van takken en soort van klei en het is heel klein. Ze wonen er vaak mer grote gezinnen. De wegen waren onverhard met een heleboel bulten en kuilen dus best moeilijk te gebruiken voor voertuigen. De sfeer was er ook wel echt anders, wat grimmiger, en je had ook wel echt gevoel dat je je tas goed vast moest houden. Dat was een van de eerste keren hier in Afrika dat ik dat gevoel had. Aan het einde kwamen we ook niet meer af van een vent die duidelijk onder invloed van het een of ander was. We waren dan ook blij dat we een taxi tegenkwamen en zijn gauw ingestapt.

Dinsdag hebben wat huisbezoeken gedaan bij de kinderen van de school thuis om te zien hoe ze leven en hoe hun omgeving en gezin er uit ziet omdat invloed kan hebben op het gedrag en de prestaties van de kinderen. Veel van de kinderen moeten elke dag een flink stuk lopen om op school te komen. Ze wonen over het algemeen in hele kleine huisjes gemaakt van klei en soms hebben ze geen dak boven het hoofd of een soort van rietendak, maar dat kan geen regen of dergelijke tegenhouden. Ze hebben geen matras maar liggen op dekens die op de grond liggen. Een badkamer hebben ze vaak ook niet. Soms is iets in elkaar geflanst met kartonnen dozen zodat ze zich daar achter met teiltjes water kunnen wassen om nog enige privacy te hebben. Als ze water willen moeten ze wel eerst twintig minuten lopen aangezien daar de waterput is. De 'keuken' is alleen een vuurtje waar ze eten op kunnen maken en zich kunnen warmen. Ik vond het best wel heftig om te zien, ook bedenkend dat het hier na zonsondergang, wat rond 6 is, flink afkoelt en ze dus op de koude grond moeten slapen zonder verwarming of iets anders wat ze warm kan houden.

In de middag zijn we naar Marumba markt geweest om rond te lopen en naar wat techenga's (weet niet precies hoe je het schrijft) te kijken. Het zijn speciale doeken die vrouwen hier rondom hun middel dragen omdat het hier bedekt moet zijn. Je hebt een heleboel verschillende en het ziet er heel vrolijk uit. Je kan bij de naaister die ook op de markt zit ook van die doeken andere dingen laten maken zoals kledingstukken of accessoires.

Woensdag had de klas eerst gym. Ze kregen les van een andere groep vrijwilligers van andere organisatie. We hebben maar meegedaan om de kinderen wat beter te leren kennen en dat vonden ze volgens mij wel heel leuk. Zeker om ons uit te lachen aangezien die gekke muzungu's (wij dus) maar een stel stijve harken zijn in vergelijkingen met hun. Zij zijn namelijk echt constant aan het dansen. Of ze nou rennen, praten of in de rij aan het wachten zijn; ze staan niet stil.

Daarna heb ik weer met de achterstandsgroep gerekend. Het 18 jarige meisje die ik vorige week ook al geholpen was vergeten wat het verschil tussen min en plus was dus toen kon ik weer helemaal opnieuw beginnen. De moed zakte me ook wel beetje in de schoenen omdat ik me afvraag of ze het ooit nog echt gaat leren aangezien ze al best oud is, het schijnbaar niet blijft hangen en ze niet oneindig op school kan blijven. Maar goed, ik blijf het haar maar gewoon uitleggen en hopelijk gaat ze stapje voor stapje vooruit.

In de middag hebben we allemaal posters gemaakt met basis dingen zoals formules van driehoeken etc. die in de klas opgehangen kan worden. De leraar wilde dat graag en een vrijwilliger die weggaat wilde nog graag iets maken om op de school achter te laten. De school kan zelf namelijk dit soort simpele dingen niet betalen.

Donderdag ben ik weer naar mijn placement geweest en in de middag mijn was proberen te wassen. Aangezien ze hier geen wasmachine hebben moet het allemaal op de hand dus dat schiet echt niet op. Halverwege viel helaas het water weg dus toen kon ik niet meer verder. Maar ook daar ben ik ondertussen aan gewend geraakt. Je hebt hier echt geluk als je warm kunt douchen en soms is er dus helemaal geen water. Maar ach, we hebben het hier heel goed in vergelijking wat ik de afgelopen dagen heb gezien, dus mogen niet klagen.

Vrijdag was het voor aantal vrijwilligers de laatste dag op ons placement en ter afscheid hadden ze alle kinderen een pen, schrift en een lolly gegeven. De kinderen waren er superblij mee dus dat was wel leuk om te zien.

In de middag zijn we bij de Victoria falls naar beneden gelopen. Het was een mooie wandeling en het leek echt alsof we in het regenwoud liepen aangezien er allemaal exotische planten leefden en alles heel groen was. Ook waren er heel veel apen met kleintjes. De apen liepen en zaten echter gewoon op het pad dus om beneden te komen moest je langs de apen lopen die echt 10 cm van je vandaan zaten. Aan het einde was er ook een flinke aap die ons duidelijk daar niet wilde hebben en dreigend naast ons liep om te zorgen dat we snel doorliepen. Toen we eenmaal beneden waren was het nog niet klaar met de apen. Ik had net een paar foto's gemaakt waardoor ik een beetje alleen stond toen ik mensen achter me hoorde gillen dat de apen van alles uit hun rugzakken zaten te stelen. Ik was net onderweg om over de rotsen die daar zijn naar de rest te gaan toen ik wat achter me hoorde ritselen. De aap, wat van heeeel dichtbij een flinke aap was probeerde m'n tas af te pakken. Mijn telefoon en heleboel andere spullen zaten in die tas dus die wilde ik echt niet kwijt. Ik probeerde m'n tas terug te trekken maar de aap was best sterk waardoor er een soort touw wedstrijd met m'n tas begon. Uiteindelijk gaf ie het gelukkig op en ging ie weer weg. Ik was blij dat ik m'n spullen nog had, zou ook wat zijn als ik m'n telefoon aan een aap verloor, maar was ook echt flink geschrokken omdat het ook anders had kunnen aflopen. Hij had me namelijk ook kunnen bijten of krabben en die beesten dragen allemaal ziektes met zich mee dus dan had ik wel een probleem gehad. Alle omstanders waren allemaal heel verbaasd en vol bewondering dat ik m'n tas nog gehad en niet uit schrik had losgelaten. Terug naar boven moesten we weer langs de apen dus ik heb nog nooit, bewapend met stenen om ze eventueel af te schrikken omdat de locals dat als tip gaven, zo hard ergens omhoog gelopen. Gelukkig kwamen we zonder verdere aanvaringen met apen veilig boven aan.

In de avond zijn we wederom uitgeweest. We waren met een flinke groep dus dat was heel gezellig.

Op zaterdag hebben we ons in de stad vermaakt en beetje rondgekeken. Ergens midden in de stad was er een soort van optreden dus we besloten even te gaan kijken. Er waren echter allemaal maar lokale mensen dus wij, als blanke mensen, vielen behoorlijk op. Ook de presentator van het evenement had onze aanwezigheid helaas opgemerkt. Hij begon dan ook direct contact te zoeken en zei door de microfoon heen zodat iedereen het kon horen dat ik zijn nieuwe girlfriend was en begon een hele liefdesverklaring. Alle mannen willen hier namelijk een blanke vriendin omdat je daar schijnbaar mee kan pronken. Iedereen draaide zich dus om om te kijken wie ik dan wel niet was dus dat was wel behoorlijk arkward. We hebben ons toen maar voorzichtig naar de uitgang begeven maar was intussen wel ontpopt tot een tijdelijke celebrity aangezien iedereen me steeds bleef herkennen. Het was dus wederom een heftige middag haha.

Op zondag ben ik samen met een paar anderen uit het huis gaan raften. Je zit samen met paar anderen in een boot en zit op de rand om te peddelen. We gingen raften op de Zambezi river, dat is een rivier in de Victoria falls dat de scheiding is tussen Zimbabwe en Zambia. We hebben een deel van de rivier afgelegd. Je hebt allemaal verschillende stromingen, draaikolken en golven dus het was heel vet om te doen. Aan het begin moesten we in het water springen zodat de instructeur ons liet zien wat we moesten doen als we uit de boot vielen zodat hij ons weer in de boot kon helpen. Toen we weer in de boot zaten, zagen de instructeurs ineens dat er een krokodil op nog geen eens 50 meter afstand aan de kant lag. Toen we even zaten te kijken ging hij ook het water in. De instructeurs zeiden dat ze zelf ook verrast waren om op dat stuk zo'n grote krokodil te zien. Toen hadden we wel even zoiets van net lagen we nog in het water waar nu een krokodil zwemt..is dat dan niet gevaarlijk, maar de instructeurs zeiden van niet.

Toen we pas even op weg waren ging er al een boot onderste boven waardoor die leden van de boot los in het water lagen. Door de flinke stroming op dat stuk werd een iemand van de omgeslagen boot een heel stuk meegesleurd en de kajakken die er voor de veiligheid omheen zwemmen om mensen op te vangen die uit de boot zijn gevallen kon hem ook niet bereiken. We moesten daarom heel hard peddelen zodat wij bij hem in de buurt kwamen en uiteindelijk kon hij veilig, maar wel helemaal uitgeput onze boot inklimmen. Dat was wel een spannend momentje. Voor de rest zijn paar van ons uit de boot gevallen maar die waren snel weer terug in de boot. Op sommige rustige stukken mochten we ook gewoon zwemmen in het water en een keer mochten we ook aan de boot hangen terwijl we door een stuk gingen met veel draaikolken en golven. Toen voelde je wel hoe sterk het water was en je moest echt stevig aan de boot vasthouden om niet los te raken. Ook was de omgeving supermooi. De rivier kronkelt heel sterk tussen enorm hoge rotsen. Soms heb je ineens een wit strandje er tussen of slingeren de apen in de bomen.

Vandaag weer naar de school geweest. In de pauze kwam ineens de leraar naar mij en de andere vrijwilliger die ook op de Linda community school zit toe om te vragen of we mee wilde naar een begrafenis van de vader van een van de kinderen uit onze klas. We waren beetje overdonderd, ook omdat we er voor Nederlandse begrippen niet echt op gekleed waren, maar nee zeggen doe je in zo'n situatie ook niet. Een begrafenis hier ziet er heel anders uit dan in Nederland. Het was gewoon bij het huis van de familie en de kist was nog niet helemaal af toen we aankwamen. Hij moest nog geverfd worden en van binnen nog een kleedje in gemaakt worden dus dat vond ik wel een beetje een gek om te zien dat ze dat nog rustig de kist aan het maken waren als alle mensen er al zijn. Er werden liederen gezongen en ze gingen bidden en na een uur stond alle kinderen weer op om weg te gaan. Een aantal vrouwen waren ondertussen gewoon aan het koken en sommige mannen gingen af en toe zelfs een telefoontje plegen. Er werden geen toespraken gegeven of andere plechtigheden gedaan, maar ik denk dat hier het samenkomen vooral belangrijk is. Ook krijgt de familie iets, van de school een zak tomaten.

Dat was de tweede week alweer, en ben dus gewoon al op de helft! Time flies when you are having fun!

Esmee

Weer een heel verhaal!

Woensdag was de eerste dag op onze placement. Ik zit op de Linda community school. Het is best ver lopen naar de school, namelijk 1uur en 10 minuten (!), en dat moeten we vervolgens ook weer terug lopen. Gelukkig zitten er nog wat andere vrijwilligers op die school dus we lopen gewoon met z'n allen. De school ziet er voor Afrikaanse begrippen best prima uit. Overal zijn dingen op de muur geschilderd zoals een kaart van de wereld en het alfabet. Het enige wat mist is dat er geen boeken of andere schoolspullen zijn waardoor de leraar eerst de tekst uit het tekstboek op het bord moet schrijven. De kinderen moeten dat vervolgens overnemen. Het kost een heleboel tijd. Aan het einde van de les schreef de leraar wat vragen op het bord die ze wederom moesten overnemen en het antwoord er van opschrijven. Toen bleek dat de meeste kinderen er helemaal niets van begrepen terwijl alle antwoorden in de net overgenomen tekst stonden. Achteraf bleek dat de meeste kinderen helemaal niet kunnen lezen maar de tekens van het bord maar gewoon overnemen en er dus helemaal niets van opsteken. Vandaag heb ik alleen geobserveerd om een beetje te kijken hoe het er allemaal aan toe gaat.

In de middag heb ik beetje gerelaxed in de tuin van het huis en s'avonds ben ik met een paar naar het Zambezi café geweest. Het is een lokaal café, maar nog best wel modern.

Op donderdag was de eerste echte dag van mijn placement. Ik ga lesgeven aan de kinderen die een achterstand hebben. Vandaag heb ik lesgegeven aan een 18 jarig meisje die pas vorige week voor het eerst naar school is geweest. Ze kan bijna geen Engels, kan niet lezen of schrijven en niet rekenen. Ik vond het best wel shockerend om te bedenken dat ik maar een jaar ouder ben dan haar en ik haar de basis dingen moet leren. Vandaag zijn we begonnen met rekenen. Eerst ben ik begonnen met uitleggen welk symbool welke hoeveelheid bevat, zoals dat lll is 3 etc., want zelfs dat wist ze niet. Aan het einde van de ochtend kon ze makkelijke sommen berekenen met min en plus dus ik was niet ontevreden over het resultaat.

In de pauze hadden de kinderen een dode muis gevonden waar ze vervolgens mee gingen overgooien en in elkaar capuchons gingen verstoppen. Ook kwamen ze hem trots aan ons laten zien. Dat vond ik wel even heel vies, aangezien ik sowieso al geen fan ben van muizen en omdat zo'n beest van alles met zich mee draagt. Het laat ook wel zien dat ze hier heel anders over hygiëne denken.

Aan het einde van de middag zijn we naar de sunset tree geweest. Het is een soort van boomhut ongeveer 10 meter boven de grond dichtbij de Victoria falls. We hebben daar gegeten en de zonsondergang gekeken. Het was supermooi omdat je heel ver kon kijken en de falls min of meer van bovenaf zag. De zon gaat hier echt super snel onder, ik denk dat het hooguit 5 minuten duurt.

S'avonds zijn we naar het Zambezi café geweest om de wedstrijd Frankrijk tegen Duitsland te bekijken. We hebben een aantal Duitsers in het guesthouse dus die wilde wel graag de wedstrijd zien. De lokale mensen hier volgen het EK best fanatiek. Elke taxi driver vraagt voor wie we zijn en wie zij hopen dat er gaat winnen. Ook waren er best wel wat fanatieke mensen uit Zambia die in hetzelfde café voetbal aan het kijken waren.

Vrijdag hadden een aantal vrijwilligers uit het huis een friday fun day georganiseerd. Het hield in dat er een aantal activiteiten voor een school in de buurt werd georganiseerd en ook een aantal buurtkinderen die niet naar school kunnen waren erbij. We hadden ballonnen uitgedeeld en ze konden hun geluk niet op. Leuk om te zien hoe blij kinderen met zoiets kleins kunnen zijn. Ook willen ze de hele tijd aandacht van vrijwilligers, ze proberen je hand te pakken of klemmen ze zich gewoon helemaal aan je vast zodat je ze wel aandacht moet geven. Ook proberen ze de hele tijd mijn armbandjes om m'n pols los te maken en zelfs m'n haarelastiekje omdat ze heel graag alles willen hebben.

In de middag ben ik mee geweest naar de school van een andere vrijwilliger. De school was wel een beetje vergelijkbaar met mijn placement alleen droegen hier veel kinderen wel een uniform en waren er wat boeken om uit les te geven. Toen we binnenkwamen stonden de kinderen direct op om ons in koor te verwelkomen. Ze hadden les over insecten en dat er op planten insecten leefden die goed of juist slecht waren voor de plant. Toen de kinderen een opdracht moesten maken zei de lerares dat als ze vragen hadden dat ze het dan aan mij konden vragen en zei ging zelf onderuit zitten. Toen dacht ik wel even van hallo wie is er nou de leraar en ik moest eerlijk gezegd ook diep graven hoe het ook allemaal weer werkte met al die insecten. Maar het schijnt normaal te zijn dat leraren zich het er makkelijk van afmaken en ze gaan er vanuit dat wij alles weten. De antwoorden op de vragen stonden echter gewoon op het bord kwam ik achter maar de kinderen kunnen dus wederom wel schrijven maar hebben geen idee wat ze schrijven. Ook spraken ze niet goed Engels dus het was best lastig om ze dan dingen over insecten uit te leggen.

Daarna was het reading class, is een initiatief van de andere vrijwilliger met wie ik mee was. Alle kinderen wilden super graag lezen, terwijl het buiten schooltijd was, dus er moest echt willekeurig gekozen worden aangezien je geen 40 kinderen tegelijkertijd kan leren lezen. Veel van de kinderen kunnen niet eens een beetje lezen, en ze hebben al helemaal geen idee wat het betekent. Ook kunnen ze zelfs hun eigen taal niet schrijven. Ik heb de tekst echt woord voor woord moeten behandelen en met allemaal gebaren en tekeningen de woorden moeten uitleggen. Dat was soms best lastig.

In de avond zijn we uit geweest. Was leuk!

Gisteren heb ik samen met twee anderen uit het guesthouse twee babyleeuwtjes gevoed. Ze kregen gewoon wat melk uit een flesje. Het was echt superschattig. Ze waren pas 3 maanden oud dus nog echt heel jong. Ze kwamen gewoon naar ons toe om geaaid te worden en om dus te eten en we hoefden echt niet bang te zijn dat ze ons zouden bijten of krabben.

In de middag zijn we naar Avani hotel geweest. Dat is een ander luxe hotel. We hebben daar aan het zwembad gelegen om lekker te relaxen. Op gegeven moment kwam er gewoon een aap naast me zitten en die begon heel hard te krijsen. Dat was wel even een schrikmomentje, maar wel grappig dat die zelfs in de duurdere hotels gewoon rondwandelen.

Vanmorgen zijn we mee naar een lokale kerk geweest met iemand van de staf hier en het was echt best wel bijzonder. Iedereen is heel passievol en uitgesproken. Ook zingen en dansen ze veel. Ze hebben geen instrumenten of iets maar het klinkt echt supermooi als ze zingen. De kerk zelf was gewoon een gebouw met plastic stoelen waar je op kunt zitten, en dat was het. Best wel sober dus.

Zo dat wat het weer ongeveer tot nu toe, is weer een heel verhaal geworden haha.

Esmee

Eerste dagen in Zambia

De reis was een lange reis, drie verschillende vluchten. Bij de tweede vlucht had ik een uur vertraging maar ik dacht dat ik alsnog zeeën van tijd zou hebben om in Johannesburg de laatste vlucht naar Livingstone te halen. Johannesburg was echter een super groot vliegveld en heel chaotisch dus dat werd toen nog wel even haasten. Gelukkig was er een Canadees meisje die ook in dezelfde vlucht had gezeten en naar een gate bij mij in de buurt opzoek was die op dezelfde tijd vertrok dus toen konden we het samen uitzoeken en haasten.

Toen ik hier aankwam moest eerst mijn visum geregeld worden en daarna moest ik opzoek naar iemand van de organisatie hier. Buiten stonden er super veel mensen met bordjes te wachten en roepen dat ik bij hun moest zijn. Het bordje met mijn naam erop kon ik niet vinden. Op gegeven moment kwam er een jongen naar me toe om te zeggen dat ik met hem mee moest en uiteindelijk kon hij ook een papier met mijn naam er op laten zien. Dat ging allemaal een beetje rommelig en het was ook een beetje overweldigend ineens. In de auto was er al een ander meisje, Nederlandse, dus dat was wel leuk. Toen we in het huis aankwamen lieten ze de kamer zien. Ik slaap in een kamer met 3 andere. Een Nederlandse en twee Amerikanen.

Daarna ben ik met twee meisjes die ook in de guesthouse zitten naar de Victoria falls gegaan. Om er te komen moet je de taxi pakken en je moet eerst flink onderhandelen voordat je in de taxi zit voor de prijs. Onderweg kwamen we wat olifanten tegen die bijna op de weg lopen. Rondom de falls zijn een heleboel apen die daar ook gewoon rustig over de weg lopen of in de achterbak van auto's gaan zitten.

De Victoria falls waren super mooi en heel groot. Door de wind en de vochtigheid werd je drijfnat van de watervallen ondanks dat ik er best ver vanaf stond, maar door warme weer droog je gelukkig ook zo weer op.

De volgende dag werd ik al vroeg wakker doordat er campagnes zijn voor de verkiezingen en ze daar heel veel geluid voor gebruiken om voor de lokale mensen te laten weten dat ze in de buurt zijn.

Daarna hadden we met alle nieuwe mensen oriëntatie dag. Eerst kregen we uitleg van Rebeccah en Kennedy, eigenaren van het guesthouse over de cultuur hier en daarna gingen we de stad in zodat ze ons alles konden laten zien waar we moesten zijn voor dingen zoals onze boodschappen.

Daarna ben ik met die groep naar het Royal Livingstone hotel geweest. Het is een super chique en mooi hotel waar in hun gebied allemaal wilde beesten lopen. We hebben de zebra's en de antilopes gezien, de giraffen die er ook lopen hebben we helaas niet gezien. In dat hotel hebben gasten verbleven zoals George Bush, om even aan te geven wat voor soort hotel het was. Best wel verrassend dat wij daar gewoon naar binnen mochten.

Vandaag is het wederom een vrije dag hier dus ik ga morgen pas voor het eerst naar mijn placement. Vanmorgen zijn we naar Linda blind farm geweest. Het is een soort eigen community die daar opgericht is. De mensen die daar wonen hebben daar hun huis, ze verbouwen groenten op het veld die ze gedeeltelijk verkopen op de markt zodat ze studieboeken voor de kinderen kunnen betalen. Ook hebben ze kippen, geiten en zelfs een schooltje. Ze wonen daar met een heleboel mensen in een klein huisje en van een badkamer of iets in die richting hadden zo nog nooit gehoord dus het was allemaal best we arm. We hebben nog even met de kinderen gevoetbald en zijn daarna weer terug naar het guesthouse gegaan.

In de middag zijn we naar de Marumba markt gelopen. Dat is een markt in een van de armste delen van de stad. Het stonk daar echt behoorlijk en echt overal waren vliegen. Het eten dat ze daar verkochten lag gewoon open en bloot, dat zou in Nederland echt niet meer verkocht worden. Kleine kinderen werden in draagdoeken gedragen en er werd een heleboel op het hoofd vervoerd. Het was wel een beetje hoe ik mij het arme gedeelte van Afrika had voorgesteld. Ook roept iedereen hele tijd muzungu, wat blanke betekent. Soms willen ze zelfs met ons op de foto.

Nu zitten we te chillen bij een cafeetje in het dorp waar ze WiFi hebben. In het guesthouse hebben ze geen WiFi meer. Het is een tijdje geleden schijnbaar kapot gegaan en ze hebben daarna niet meer de moeite genomen om het te herstellen.

Tot snel!

Esmee